obrazki na niedzielne popołudnie

Animacje dla dzieci, warsztaty florystyczne, tworzenie łapaczy snów, Bubble Show, zabawy z językiem angielskim, dmuchańce i fotolustro to tylko niektóre z atrakcji, jakie czekały na Pyszne ciasta na niedzielę. Niedziela to dzień, który chciałoby się poświęcić na odpoczynek i relaks w gronie najbliższych osób. Niedzielne popołudnie to dobry czas na delektowanie się aromatycznym, domowym ciastem i świeżo zaparzoną kawą. Jednak niewiele z nas chce spędzać ten dzień w kuchni na przygotowaniu wyszukanych Neoimpresjonistyczny obraz G. Seurata pt. ?Niedzielne przedpołudnie na wyspie Grande Jatte? pochodzi z roku 1886. Jest on świetnym przykładem pointylizmu czyli techniki neoimpresjonistycznej polegającej na nanoszeniu na płótno czystych, podstawowych barw plamkami i pociągnięciami pędzla w taki sposób, aby łączyły się, dając porządny efekt, dopiero w oku widza. To niedzielne popołudnie mogłoby skończyć się tak pogodnie, jak się zaczęło. Mogłoby. Dzieje się jednak inaczej… NIEDZIELNE POPOŁUDNIE Natalii Fijewskiej-Zdanowskiej to niezwykle celny obraz, w którym idealistyczne wyobrażenia o wspólnym życiu zostają skonfrontowane z rzeczywistością. Bilety na wydarzenia dla kategorii Niedzielne Popołudnie. NIEDZIELNE POPOŁUDNIE Natalii Fijewskiej-Zdanowskiej to niezwykle celny obraz, w którym idealistyczne wyobrażenia o wspólnym życiu zostają skonfrontow Oryginalne bilety online na spektakle teatralne, koncerty muzyczne, wydarzenia kabaretowe i sportowe. nonton film fast and furious 9 sub indo. o spektakluspektakl onlinerecenzjegaleria Ostatnie tygodnie kolejnej ciąży. Dzieci łaskawym gestem przygarnięte przez dziadków. Pusty dom. Okazja, żeby podomykać bieżące sprawy zawodowe i odetchnąć chwilę we dwoje. To niedzielne popołudnie mogłoby skończyć się tak pogodnie, jak się zaczęło. Mogłoby. Dzieje się jednak inaczej. Pochylenie się małżonków nad zdjęciem USG wywołuje pełną emocji i wzajemnych oskarżeń rozmowę. Awantura stanowi jakby spiętrzenie, kumulację wielu rozmów, których zabrakło przez lata. NIEDZIELNE POPOŁUDNIE Natalii Fijewskiej-Zdanowskiej to niezwykle celny obraz, w którym idealistyczne wyobrażenia o wspólnym życiu zostają skonfrontowane z rzeczywistością. Widz odnajdzie się bez trudu we wziętych wprost z rodzinnego życia scenkach i dialogach. Dynamiczna opowieść, z zaskakującymi zwrotami akcji oraz dużą dozą ciepła i humoru, zadaje pytanie o przyczynę tak wielu rozpadów związków i o drogę do dojrzałego rodzicielstwa. Paulina Holtz, uwielbiana za kreację matki-Polki w spektaklu GABINET Teatru MŁYN, znów wciela się w rolę matki, a może bardziej… żony? Jej partnerem scenicznym jest Michał Sitarski – pierwszy raz na Scenie na Poddaszu. REALIZATORZY: Scenariusz i reżyseria: Natalia Fijewska-Zdanowska Występują: Paulina Holtz, Michał Sitarski Muzyka: Filip Dreger Scenografia, kostiumy, reżyseria światła: Barbara Koczarowa Realizacja dźwięku i światła: Przemysław Scholl Asystent reżysera: Aleksandra Śliwińska Premiera – 24 listopada 2018 Bilety można zakupić na stronie serwisu biletowego po kliknięciu w link: Spektakl bierze udział w 25. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Patroni medialni: Spektakl możesz obejrzeć w dowolnym momencie na platformie MŁYNOTEKA: REALIZATORZY: Obsada: MAGDA – Paulina Holtz ANTEK – Michał Sitarski Scenariusz i reżyseria: Natalia Fijewska-Zdanowska Muzyka: Filip Dreger Scenografia/kostiumy/reżyseria świateł: Barbara Koczarowa Produkcja spektaklu/asystent reżysera: Aleksandra Śliwińska Ekipa filmowa: Realizacja i montaż: Aleksandra Panisko Zdjęcia: Tomasz Suski Dźwięk: Irena Suska Produkcja nagrania: Dorota Szopowska Realizacja świateł: Przemysław Scholl Charakteryzacja: Anna Jabłońska Inspicjent: Zofia Bardzińska Premiera spektaklu miała miejsce w 2018 roku na scenie Teatru MŁYN. Realizacja: Fundacja Artystyczna MŁYN dzięki wsparciu Miasta Stołecznego Warszawy Premiera – 24 listopada 2018 Spektakl bierze udział w 25. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Patroni medialni: „Niedzielne popołudnie” oglądaliśmy wprawdzie w sobotni wieczór, lecz powiedzmy sobie szczerze, najnowsza sztuka w reżyserii Natalii Fijewskiej-Zdanowskiej, która w miniony weekend miała swoją premierę na deskach Teatru Młyn (Scena na Poddaszu), nie straci na aktualności o żadnej porze dnia ani nocy. Do ostatniej litery prawdziwa, słodko-gorzka i tak uniwersalna, że aż boli. “Pogoda na weekend”, Agnieszka Supińska, Teatr dla Wszystkich, (…) to było jak kapsuła czasu, wydawało się, że wszystko trwało kwadrans, nie wiem kiedy rozbrzmiały oklaski, czekałam na więcej. Opuściłam widownię w poczuciu niedosytu. “Niedzielne popołudnie-backstage każdego związku, którego nie zobaczysz na Instagramie”, Marta Szyszko, „Ona (równie bardzo dobra Paulina Holtz) jest trochę karykaturalnie narysowaną psycholożką i psychoterapeutką, chyba nie do końca umiejącą zastosować teorię ze swojej dziedziny do codziennej, własnej zresztą – praktyki. Spektakl wciąga, tekst jest dobrze napisany, między aktorami jest chemia (…)” listopad 2018 Paulina Holtz i Michał Sitarski potrafili wciągnąć nas na tę godzinę w swój świat, ale jednocześnie zrobić to tak, że widzieliśmy w nich siebie w różnych podobnych sytuacjach. “Niedzielne popołudnie, czyli ona i on, Ty i ja…”, Robert Fraczek, Notatnik kulturalny, Proza życia: dwójka dzieci, trzecie w drodze. Praca, dzieci, praca, dzieci…Gdzie miejsce na rozmowy, na czułość w długoletnim związku…? Temat, który dotyczy pewnie wielu z nas, ale często nieuświadomiony. Temat wydawałoby się banalny, jednak Natalia Fijewska-Zdanowska niezwykle trafnie przedstawiła go w swoim spektaklu. Spora dawka ciepła, odrobina humoru, duża porcja miłości, a wszystko świetnie zagrane przez Holtz i Sitarskiego – takie połączenie musiało dać znakomity efekt. “Niedzielne popołudnie. Krótka historia długoletniego związku” , Dorota Belina, Paulina Holtz gra ponownie sfrustrowaną matkę w najnowszym spektaklu Teatru Młyn “Niedzielne popołudnie” (2018), w którym razem z Michałem Sitarskim tworzy psychologiczny portret pary w kryzysie małżeńskim. Wychowanie wymagających bliźniaków, zawodowe obowiązki, kolejna ciąża i narastające poczucie osamotnienia w ich związku doprowadzają do wybuchu wzajemnych pretensji i urazów w trakcie tytułowego popołudnia, które mieli spędzić na wspólnym świętowaniu rocznicy związku. Sporo tu trafnych obserwacji relacji damsko-męskich, dalekich jednak od stereotypów i obarczania winą za kryzys małżeński tylko jednej strony. Fijewska-Zdanowska po raz kolejny pokazuje tym tekstem, jak celnie potrafi sportretować ludzką codzienność. “Trzy siostry, które robią swoje“, Agnieszka Rataj, Teatr nr 1 online (…) “Niedzielne popołudnie” jest sztuką dowcipną i w tej tonacji zagraną. Jednak sens ukryty w zgrabnych dialogach daleko wykracza poza rozrywkowy nawias. (…) Paulina Holtz i Michał Sitarski walnie przyczyniają się do udanej realizacji pomysłu komplementarnego w formie. Aktorzy poprzez swoją zwyczajność nadają spektaklowi odcień wydarzenia realnego, z którym każdy może się utożsamić. Nadany postaciom groteskowy rys, jaki dodatkowo zaproponują oni opowieścią o zwykłych ludziach, jest w najwyższym stopniu zasługą aktorskiego duetu. Para płynnie przechodzi z form śmiesznych do poważnych, nie wpadając za żadnym razem w pułapki skrajne. “Niedzielne popołudnie, czyli: jestem sam”, Tomasz Misiewicz, Odra nr 2/2019 GALERIA SEKS, ROSÓŁ I PIELUCHY 22, godz. 17:00 DRAKA - 21/ godz. 19:30 Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do Twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne Odrzuć O cookies Niedzielne popołudniena wyspie Grand Jatte Autor Georges Seurat Data powstania 1884–1886 Medium olej na płótnie Wymiary 207,5 × 308,1 cm Miejsce przechowywania Miejscowość Chicago Lokalizacja Art Institute of Chicago Multimedia w Wikimedia Commons Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte (fr. Un dimanche après-midi à l'Île de la Grande Jatte) – obraz Georges’a Seurat namalowany techniką puentylizmu w latach 1884–1886. Początkowo niepochlebnie odbierany przez krytykę, obecnie uważany jest za jedno z arcydzieł malarza[1] i nazwany nawet „wieżą Eiffla malarstwa”[2]. Okoliczności powstania[edytuj | edytuj kod] Seurat rozpoczął malowanie Niedzielnego popołudnia... wiosną 1884, po ukończeniu obrazu Kąpiel w Asnières, być może chcąc stworzyć dopełnienie Kąpieli... (przed dodaniem przez Seurata kropkowanej ramy do Niedzielnego popołudnia... oba obrazy były tej samej wielkości)[1]. Pracował nad obrazem na wyspie La Grande Jatte, leżącej w pobliżu Asnières. Było to ówcześnie popularne miejsce wypoczynku mieszkańców Paryża[3]. Początkowo tworzył niewielkie szkice na pudełkach od cygar, następnie przystąpił do tworzenia szczegółowych studiów. Sam obraz zaczął malować prawdopodobnie zimą 1884. Do ukończonego obrazu zdecydował się wprowadzić zmiany (prawdopodobnie po niepochlebnych uwagach Pissarra) i przerabiał go aż do wiosny 1886[1]. Pierwsza wersja obrazu była namalowana techniką impresjonistyczną (z szerszymi niż w wersji ostatecznej pociągnięciami pędzla), w drugiej stosował już technikę, która później określona zostanie nazwą puentylizmu – pociągnięcia pędzla zastąpiły drobne, różnobarwne punkty i niewielkie kreski[4]. Ponadto w wersji ostatecznej postacie pierwszoplanowe mają płynniejsze kontury, a na kolorystykę obrazu składa się więcej żywych barw (pomarańczy, żółci, zieleni)[1]. Aby uniknąć w procesie malowania problemów ze zmieniającym się natężeniem oświetlenia naturalnego, które zmieniałoby sposób odbioru nasycenia barw, Seurat pracował przy sztucznym oświetleniu[4]. Malując swój obraz Seurat użył nowego wówczas pigmentu – żółcieni cynkowej (chromianu cynku), najbardziej widocznej na jasnych fragmentach trawnika na obrazie, oraz mieszanki pigmentów pomarańczowego i niebieskiego. Po opływie ponad wieku od namalowania dzieła żółcień cynkowa pociemniała, nabierając odcienia brązu, co uwidoczniło się jeszcze za życia artysty[5]. Charakterystyka obrazu[edytuj | edytuj kod] Obraz przedstawia ludzi wypoczywających w niedzielę na wyspie La Grande Jatte. Wyspa pełna jest drzew, dzień jest słoneczny. Na obrazie malarz nie ujął żadnej ze znajdujących się wtedy na wyspie rezydencji, kafejek czy restauracji[6]. Z lewej strony płótna widać fragment wody i płynące po niej żaglówkę, parowiec i łódkę. Na lądzie widać ludzi; część z nich przechadza się, inni łowią ryby lub siedzą na trawie. Widać między innymi matkę spacerującą z ubraną na biało córeczką, dwóch żołnierzy ze szkoły wojskowej Saint-Cyr, starszą kobietę chowającą się pod parasolem, dziewczynę układającą kwiaty oraz mężczyznę palącego fajkę. Na obrazie widać też zwierzęta: psy, żółtego motyla oraz małpkę, trzymaną na smyczy przez kobietę[3]. Postacie są zgeometryzowane, upozowane[7] i, z wyjątkiem podskakującej, ubranej na pomarańczowo dziewczynki w prawej części obrazu, nieruchome[3]. Są również silnie stypizowane, brakuje im mimiki czy indywidualności – są całkowicie sprowadzone do rekwizytów, na przykład nakryć głowy, akcesoriów i tym podobnych[6]. W niektórych przypadkach akcesoria te są znaczące: małpka prowadzona przez parę w prawej części obrazu symbolizuje trudne do powstrzymania popędy, a łowiąca ryby kobieta z części lewej odwołuje się do popularnego ówcześnie kojarzenia samotnie wędkującej kobiety z kobietą lekkich obyczajów[6]. Z kolei biała sukienka znajdującej się w centrum obrazu dziewczynki może symbolizować niewinność[6]. Seurat nie przedstawił wiernie linii brzegowej wyspy, jako że uniemożliwiałoby mu to jednoczesne przedstawienie ludzi siedzących na brzegu i tych włóczących się po wyspie[6]. Recepcja[edytuj | edytuj kod] Obraz Seurata został po raz pierwszy zaprezentowany w 1886 na ósmej wystawie impresjonistów. Spotkał się z niechęcią krytyków, głównie z powodu zastosowanej, nowatorskiej techniki. Krytykowano przede wszystkim sposób przedstawienia postaci oraz malowanie przy zastosowaniu małych punktów. Krytyk sztuki, Félix Fénéon tak opisał i zanalizował tę technikę: Jeżeli przypatrzymy się tu jednemu decymetrowi kwadratowemu, pokrytemu jednolitym tonem, odnajdziemy na każdym centymetrze tej powierzchni w wirującej masie drobnych cząstek wszystkie elementy składowe tonu. Trawnik w cieniu: dotknięcia pędzla oddają w większości kolor lokalny trawy, inne purpurowe, wprowadzają działanie dopełniającego koloru zieleni; jakiś cyjanowy błękit wywołany bliskością powierzchni trawy w słońcu zbiera swoje drobne rozsiania przy linii demarkacyjnej i stopniowo dalej je przerzedza. W tworzeniu się tej powierzchni współdziałają tylko dwa rodzaje zieleni i słoneczny oranż, jako że wszystkie reakcje zamierają przy tak gwałtownym szturmie światła. (...) owe kolory odosobnione na płótnie łączą się na siatkówce: osiąga się zatem nie melanż barw-surowców (pigmentów) ale melanż świateł (...) kompletny i systematyczny wzór tego nowego malarstwa przedstawił Georges Seurat[8]. Ten sam krytyk użył w odniesieniu do obrazu określenia pointylizm („kropkowanie”)[9], które, choć w zamierzeniu deprecjonujące, przyjęło się z czasem jako neutralne określenie takiej techniki[7]. Sam Seurat określał swoją technikę mianem dywizjonizmu[10]. Szkice do obrazu Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte Studium La Grand Jatte (1884) Wyspa Grande Jatte (1884) Wyspa Grande Jatte z letnikami (1884) Pejzaż i postacie (1884–1885) Grupa postaci (1884–1885) Szkic grupy (1884–1885) Kobiety nad wodą (1885–1886) Niedzielne popołudnie na Grande Jatte (1884–1886) Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ a b c d Richard Brettell: Seurat's Artistic Process for A Sunday on La Grande Jatte (ang.). [dostęp 2010-12-04]. ↑ Baraniewski i Włodarczyk 1996 ↓, s. 22-23. ↑ a b c Ute Kieseyer, Michael Hulse: Georges Seurat: 1859-1891: The Master of Pointillism (Basic Art). Taschen, s. 35. ISBN 978-3-8228-5863-9. ↑ a b Philippa Abrahams: Beneath the surface: the making of paintings. frances lincoln ltd, 2008, s. 121. ISBN 978-0-7112-2756-9. ↑ John Gage: Color and Culture: Practice and Meaning from Antiquity to Abstraction. Boston: Little, Borwn Ltd., 1993, s. 220, 224. (ang.) ↑ a b c d e Ute Kieseyer, Michael Hulse: Georges Seurat: 1859-1891: The Master of Pointillism (Basic Art). Taschen, s. 36. ISBN 978-3-8228-5863-9. ↑ a b Anita. Włodarczyk-Kulak: O sztuce nowej i najnowszej: główne kierunki artystyczne w sztuce XX i XXI wieku. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, 2010, s. 36. ISBN 978-83-262-0526-2. ↑ Wiesław Juszczak: Postimpresjoniści. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, s. 46. ISBN 83-221-0258-5. ↑ Terry W. Strieter: Nineteenth-century European art: a topical dictionar. Westport, Conn.: Greenwood Press, 1999, s. 178. ISBN 978-0-313-29898-1. ↑ Baraniewski i Włodarczyk 1996 ↓, s. 23. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Waldemar Baraniewski, Wojciech Włodarczyk: Sztuka świata. T. 9. Warszawa: Arkady, 1996. ISBN 83-213-3479-2. OCLC 749294115. Grande Jatte – wyspa na Sekwanie Wyspa Grande Jatte położona jest na Sekwanie w odległości około 2 km od Paryża. W XIX wieku była popularnym miejscem spotkań i rozrywki dla paryżan. Mieściło się tam mnóstwo tawern czy restauracji, w oprawie natury można było miło spędzić wolny czas. Lokalizacja przyciągała też malarzy impresjonistów. Swoje prace tworzyli tu Monet czy Sisley, a później Van Gogh czy właśnie Georges Seurat. Dziś w miejscach, gdzie niegdyś powstały obrazy znajdują się tablice z ich reprodukcjami. Jest ich 10, a trasa na której można je spotkać nazwana jest „szlakiem impresjonistów” Obecnie Grande Jatte, a raczej Jatte, to wyspa luksusowych apartamentów. Mieszka tu dużo znanych osobowości jak, chociażby Jean Reno, Patricia Kaas czy Nicolaz Sarcozy Ścieżka impresjonistów na wyspie Grande JatteŹródło: Grande Jatte – wielke dzieło puentylizmu Obraz Seurata „Niedzielne popołudnie na Grande Jatte” został pokazany na ósmej wystawie impresjonistów, a następnie był zaprezentowany na drugiej wystawie Stowarzyszenia Artystów Niezależnych, oraz w 1887 roku w Brukseli. Obecnie, olbrzymie płótno, na stworzenie którego artysta poświęcił bardzo dużo czasu i pracy, ma status dzieła. W tamtych czasach obraz został bardzo surowo przyjęty przez krytykę. Wszystko za sprawą techniki, która przyjęła nazwę puentylizm. Zamiast mieszania farb na palecie, Seurat nanosił je na płótno małymi plamkami, stosując barwy dopełniające. Zgodnie z prawem „optycznego zlewania się”, kolorowe punkty mieszają się, obserwowane z oddali nadają obrazowi jego szczególną, elektryzującą jasność. Gdy obraz obserwowany jest z daleka, kolory uderzają swoją jednolitością i regularnością. Obserwując go z bliska, widzimy, że punkty te są odmiennymi kształtami, różnobarwnymi dotknięciami pędzla. Taki styl malowania był niecodzienny, a jak to zazwyczaj bywa wszystko, co nowe podlega krytyce i negacji. Archiwalne zdjęcie, Widok na wyspę Grande Jatte. Źródło: wikipedia Co znajduje się na obrazie? No a co widzimy na obrazie? A no właśnie mnóstwo ludzi, z których każdy w zasadzie wypoczywa na swój sposób. Mamy eleganckie panie z parasolkami osłaniającym je od słońca, bawiące się dzieci. Niektórzy leżą na trawie, inni siedzą, zajmując się dla przykładu układaniem bukietu, robótkami ręcznymi czy po prostu rozmową. W tle na rzece żaglówki oraz jakaś drużyna wioślarzy. Dużo się dzieje, choć obraz zdaje się być dość statyczny. Poprzez sposób ujęcia, ludzie jakby pozbawienie są indywidualizm, są bardziej obiektami. Z drugiej strony dość wyraźnie wyeksponowane są różne drobne przedmioty, które nadają im życia, takie jak fajka, laska, cygaro, wędka, jednak nie wszystko. Bardzo prawdopodobne, że ukrytych jest tu kilka symboli. Trzeba dodać, że wyspa słynęła z możliwości spotkania tu tzw. pań lekkich obyczajów, albo po prostu takich, które szukały rozrywki w kontaktach z mężczyznami. I tak nie wykluczone, że samotna pani z wędką jest właśnie na „łowach”. O ile się nie mylę, czytałam gdzieś, że takie panie z wędką się tam pojawiały, właśnie tym atrybutem dając subtelnie do zrozumienia, że są gotowe na znajomość. Podobnie Pani po prawej stronie obrazu, przechadzająca się z małpką. Ta małpka symbolizuje właśnie rozwiązłość. Kim jest pan, z którym kobieta idzie pod rękę. Mężem? A może jednak kochankiem? W centralnej części obrazu widzimy dziewczynkę w białej sukience, dla kontrastu – symbolizuje koniec warto dodać, że zanim powstała ostateczna wersja pracy artysta stworzył mnóstwo prób, oraz studiów poszczególnych elementów obrazu. A pierwsza wersja miała charakter bardziej impresjonistyczny, stworzona większymi plamami farby. Pozostawiając na boku warstwę artystyczną, to musiała być jednocześnie gigantyczna praca fizyczna. „Niedzielne popołudnie na Grande-Jatte” 1884-1886, Georges Surat, 201 x 308 cm, The Art. Institute Chicago Tagi: ⭐ milego popoludnia obrazki, miłego popołudnia gify, miłego popołudnia gify ruchome, miłego popołudnia memy, obrazki na miłego popołudnia, miłego popołudnia zdjęcia śmiesznegify popoludnieO mnie Jestem doświadczoną kobietą, wróżką i numerologiem. Moja sprawność w interpretacji rozkładów kart tarota i uzupełnianie jej numerologią zadziwia często nawet mnie, stąd pewnie tak spore zainteresowanie moimi wróżbami. Oprócz wiedzy teoretycznej i praktycznej, wykazuję się również szczerością w moich wróżbach, dlatego masz pewność, że powiem Ci zawsze to co pokazały mi karty a nie to,co chcesz usłyszeć Zawsze stawiam na szczerość i prawdę rozkładając karty, ponieważ to zawsze popłaca. Więcej o mnie przeczytacie Państwo tutaj: o mnie W przypadku zainteresowania moimi wróżbami proszę o kontakt pod tym adresem e-mail: wrozka@ Lub za pomocą formularza kontaktowego na stronie zamów wróżbę. Pozdrawiam serdecznie. Gotowy obraz, naciągnięty na krosno (2cm) Gotowy obraz, naciągnięty na krosno (2cm) z VAT + koszty wysyłki od 19,99zł Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni: “Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte” Georges’a Seurat to jeden z najbardziej rozpoznawalnych obrazów w historii. Malarz stworzył go wymagającą niezwykłej precyzji i skupienia techniką peuntylizmu. Proces tworzenia obrazu rozpoczął się w 1884 roku i trwał dwa lata. Dzieło przedstawia ludzi, którzy odpoczywają na wyspie La Grande Jatte. Klimat odpoczynku doskonale oddają żywe barwy, jakie zastosowano na obrazie: pomarańcz, zieleń, a także kompletnie nowy pigment zastosowany przez malarza - żółć cynkowa. To wszystko sprawia, że reprodukcja obrazu “Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte” wprowadza odbiorcę w błogi, wakacyjny nastrój, a mnogość detali z pewnością będzie cieszyć oko. Aby nie przytłoczyć wnętrza, warto powiesić płótno na kompletnie gładkiej ścianie w stonowanych kolorach, jak biel czy szarość. Stworzone przez artystę Druk full HD Wydruk UV safe Tonery bezwonne i 100% bezpieczne Prawdziwe włoskie płótno Solidna drewniana konstrukcja Informacje techniczne: Technika: Cyfrowy wydruk na płótnie Płótno: Włoskie, bawełniane, gramatura: 300 g/m² Krosno: Sosnowe, grubość 2 cm Druk: UV, lateksowy Wykończenie: Zadrukowane boki - nie potrzebujesz ramy Opcjonalne dodatki do produktu: Gwoździe i haczyki

obrazki na niedzielne popołudnie